سرخ تر ٬ سرخ تر از بابک باش!

روح بابک در تو 

 در من هست. 

 مهراس از خون یارانت٬زرد مشو

پنجه در خون زن و بر چهره بکش! 

مثل بابک باش 

نه! 

سرخ تر ٬ سرخ تر از بابک باش! 

دشمن 

گرچه خون می ریزد 

ولی از جوشش خون می ترسد 

مثل خون باش  

بجوش! 

شهر باید یکسر 

بابکستان گردد 

تا که دشمن در خون غرق شود 

وین خراب آباد 

از جغد شود پاک و 

 گلستان گردد... 

 »خسرو گل سرخی 

شگفتا !!!

 

 

 

 وقتی که بود نمیدیدم  

 

وقتی که خواند نمیشنیدم  

. 

. 

. 

وقتی دیدم که نبود 

 

وقتی شنیدم که نخواند  

 

وچه غم انگیز است که وقتی چشمه ای سرد و زلال   

 

در برابرت میخواند و مینالد و میجوشد  

 

تو تشنه آتش باشی و نه آب... 

 

و چشمه که خشکید 

 

چشمه از آن آتش که تو تشنه آن بودی بخار شد و به هوا رفت  

 

و آتش زمین را در خود تافت و گداخت 

  

و از آسمان آتش بارید و از زمین آتش رویید 

 

تو تشنه آب گردی و نه آتش  

 

و بعد عمری گداختن از غم نبودن ِ کسی که تا بود از 

  

 غم نبودن ِ تو میگداخت...